Gdańskie działania duetu to pierwszy akt programu realizowanego w IKM we współpracy z kuratorką sztuki współczesnej Anną Mituś. Inspiracją jest kontekst otwarcia nowej siedziby instytucji w Kunszcie Wodnym.
Tea Andreoletti i Eero Yli-Vakkuri to międzynarodowy duet artystyczny, który porusza się w obszarze sztuki performansu, czyli twórczości skoncentrowanej wokół kreowania działań. Na zaproszenie Instytutu Kultury Miejskiej Tea i Eero odwiedzili Trójmiasto, by namówić mieszkańców i mieszkanki do nawiązania nowej – głębokiej i cielesnej – relacji z wodą i morzem.
Od 8 do 11 sierpnia, o różnych porach dnia i w różnych częściach miasta, artyści uprawiali wodny handel wymienny. Za kilka chwil rozmowy albo dostęp do kranu oferowali degustację wody o smaku Bałtyku. Można było spotkać ich również w okolicach Kunsztu Wodnego na Targu Rakowym oraz na skwerze Heweliusza w sąsiedztwie stoiska IKN na Jarmarku św. Dominika, gdzie poprowadzili profesjonalny instruktaż sommelierski. W ramach działań Tei i Eero próbowaliśmy wody wzbogaconej o smak morza oraz smakowaliśmy wody kranowej z różnych dzielnic Gdańska. Wspólnie porównywaliśmy dostępne wody i rozmawialiśmy o tym, dlaczego i w jaki sposób smak tego płynu różni się. Od czego zależy to, co czujemy na języku? Jak na smak i jakość wody wpływa geologiczna historia terenu? Jakie znaczenie mają uwarunkowania ekonomiczne? I w końcu: na czym polega głęboka zależność wodonośni od sieci ekologicznych powiązań?
Degustacja to proces porównywania – poprzez degustację wody staraliśmy się zbadać własną wiedzę, zwyczaje i postawy wobec wody pitnej dostępnej w Gdańsku. Projekt zakładał podejście do zmian środowiskowych z odmiennej, doświadczeniowej i cielesnej perspektywy. Testowaliśmy swoją zdolność do uczenia się nowych rzeczy od własnych, paradoksalnie niedocenianych, zmysłów – mówią Tea i Eero.
W ramach osobnego działania duet stworzy unikalną gdańską wodną kompozycję smakową. Kompozycja powstanie w oparciu o pogłębione badania oraz jako wynik spotkań z ekspertami – zarówno naukowcami zajmującymi się wodą, jak i jej użytkownikami, czyli osobami zamieszkującymi Gdańsk i odwiedzającymi Trójmiasto. Partnerami projektu są Państwowa Akademia Nauk oraz Gdańska Infrastruktura Wodno-Kanalizacyjna.
Sierpniowe działania Tei Andreoletti i Eero Yli-Vakkuriego to jednocześnie zapowiedź przedsięwzięcia, jakie stanie się częścią programu zbliżającego się otwarcia Kunsztu Wodnego – nowej siedziby Instytutu Kultury Miejskiej. Podczas weekendu otwarcia (22-24 września 2023) artyści będą gospodarzami Baru Wodnego zaimprowizowanego w sercu budynku. W Barze będzie można spróbować gdańskich wodnych smaków, porozmawiać o historii tutejszych wód, a także otrzymać butelkę lokalnej kompozycji smakowej. Etykiety tej unikatowej wody zaprojektują trójmiejscy twórcy: Alina Mielnik, Karol Polak i Kamil Kaka.
Gdańskie działania duetu to pierwszy akt programu realizowanego w IKM we współpracy z kuratorką sztuki współczesnej Anką Mituś. Inspiracją jest kontekst otwarcia nowej siedziby instytucji w Kunszcie Wodnym. Woda to wszak jeden z dominujących żywiołów w nadmorskim mieście. To także jedno z kryteriów utrzymania na Ziemi stabilnych warunków klimatycznych: od zachowania ich w równowadze zależeć będzie m.in. przyszłość metropolii wybrzeża.
Kunszt to synonim umiejętności doprowadzonej do doskonałości. W niemieckim obszarze językowym słowo to do dziś przetrwało w odniesieniu do sztuki. W języku codzienności kunszt to cicha (niewerbalna) wiedza. W wielu obszarach oznacza wiedzę płynącą z praktyki, a nie ze schematów i przekazywanych instrukcji. Wprawa i pamięć odruchów reprezentują moc przeciwstawiania się niestałości i ulotności. Czasem to umiejętność jazdy na rowerze, a czasem tajemnica smaku wody – opowiada Anna Mituś. Myśląc o programie artystycznym, który instytucja przygotowuje dla nowego obiektu, próbujemy połączyć znaczenie słowa „kunszt” z tym, co nas czeka: spojrzymy na program Kunsztu Wodnego jako na zapowiedź sztuki dla dobrego życia. Wywiedziony z historii miejsca temat wody będzie jednym z ważnych zagadnień, wokół których skoncentrują się działania tej przestrzeni. Wszystko po to, by lepiej uświadomić wpięcie instytucji w sieć zależności – tych obecnych w skali lokalnej i rządzących nami globalnie – dodaje kuratorka.
źródło: Instytut Kultury Miejskiej
